و شاید روزی شهر من

هم وطنانمان را دریابیم

شاید مادر و پسری هستید، شاید نو عروس و دامادی... شاید خواهر برادری که مرهم درد هم بودید. نمی دانم...

 همدیگر را سخت در آغوش کشیده اید، چنانکه دو مرد نمی تواند شما را از هم برهانند، حتی پس از مرگی سرد...

 شما چنان هم آغوش شده اید که با مرگتان برای ما بفهمانید که پناهی جز آغوش هم نداریم، کسی جز هم نداریم...